மொழி தோன்றுவதற்குமுன்பே நான் இந்நிலத்தை வளப்படுத்தியதை அறிந்துகொண்டான் மெல்ல மெல்ல சொல்லின் ஒலி வேர்களைப் பிடித்து எனது முந்தானைக்குள் வந்து ஒளிந்து கொண்டான் மழலை பேசியும் மறைவாக ஓடியாடியும் நெடுங்காலம் என் மடியில் வளர்ந்தான் பின்பு கதைகள் பேசினான் அந்தியையும் உதயத்தையும் கண்டுகொண்டான் மரணத்தையும் ஜனனத்தையும் என்வழியே புரிந்துகொண்டு தலைமுறைகளைப் பெருக்கினான் தியானித்தான் என் கரையில் மரணித்தான் இப்படித்தான் மொழியை அவனுக்குக் கற்பித்தேன் கால வெள்ளத்தில் அனைத்தையும் தொலைத்துவிட்டு வெகுதொலைவு நீங்கி இப்போது முடிவின்றி அலைந்துகொண்டிருக்கிறான் நான் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறேன்
கவிஞன்/வாசகன்
#
1970 ஆம் ஆண்டு பிறந்த இவரது இயற்பெயர் ஹரிக்குமார். ஹவி, போதிபாலன் என்ற பெயரில் தொண்ணூறுகள் தொடங்கி, கடந்த முப்பதாண்டுகளாக கவிதை, கதை, கட்டுரை எழுதிவருகிறார். கணையாழி தொடங்கி இன்றைய நவீன இணைய இதழ்கள் வரை இவரது படைப்புகள் தொடர்ந்து வெளிவந்து கொண்டிருக்கின்றன.
அப்பா - சுப்பிரமணியன், அம்மா – லட்சுமி. மனைவி – இந்திராகாந்தி. இடறல், தொரட்டி, புதியதடம் ஆகிய இலக்கிய இதழ்களின் ஆசிரியர் குழுவில் இடம்பெற்றிருந்தவர்.
புதிய காற்று மாத இதழ் மற்றும் மாலை முரசு, தின மலர், தினகரன், தின மணி ஆகிய நாளேடுகளில் முதுநிலை உதவி ஆசிரியராக பணியாற்றி உள்ளார். `இசைக்குமிழி` என்ற இவரது முதல் கவிதைத் தொகுப்புக்கு, 2011ஆம் ஆண்டின், நெய்தல் அமைப்பின் ராஜமார்த்தாண்டன் விருது வழங்கப்பட்டது. இவரது இரண்டாவது கவிதைத் தொகுப்பாக "முடிவற்ற கோடை" 2021 இல் வெளிவந்துள்ளது.
மாரி. மகேந்திரன் இயக்கத்தில் இவரது ஒளிப்பதிவில் வெளியான "அறையின் தனிமை" என்ற குறும்படம் கடந்த 2006 இல் திருப்பூர் அரிமா சுதாமா கோபால கிருஷ்ணன் விருது பெற்றது. View all posts by ஹவி
ஈசல் 